Little sister #1

I HAVE A BROTHER?

Siedziałam w fotelu i przeglądałam zdjęcia swojego idola z ostatniej sesji. Przyjaciółki uważały mnie za chorą, że podobał mi się TaeHyung. Dla mnie był zawsze na pierwszym miejscu, a zaraz za nim J-Hope.

Jego blond włosy i szeroki uśmiech rozśmieszały mnie. Westchnęłam i przymknęłam oczy. Wsłuchiwałam się w rap Hoseok'a, kiedy ktoś dosłownie wpadł na krzesło obok mnie.

Gwałtownie otwarłam oczy i wyciągnęłam słuchawki. Tuż obok siedziała moja przyjaciółka, a zarazem siostra Lee KookYe. Była młodsza ode mnie o rok, ale zawsze mnie niańczyła. Szatynka miała na twarzy szeroki uśmiech, zamknięte oczy i kropelki potu na jej czole. Jej oddech był ciężki i płytki.

- ZDOBYŁAM JE! - powiedziała radosna jak nigdy.

- Nie tak głośno – mruknęłam.

- Ale to nie zmienia faktu, że jak ktoś się dowie o tych vipowskich biletach, rozpęta się piekło – zabrałam kubek z bubble tea i pociągnęłam łyk.

- Yah! Nie mogę się doczekać wieczoru - powiedziała rozmarzona.

- Ty i ten twój Kookie... - westchnęłam.

- Ty i ten twój Hope... - westchnęła, parodiując mnie.

Zaśmiałyśmy się obie. Prawda. Ostatnio moje myśli krążyły wokół Hoseok'a, a nie Tae. Ostatnio to KookYe zwróciła mi uwagę, że ja i TaeHyung jesteśmy bardzo podobni. Zastanawiałam się nad tym, ponieważ matka robiła porządki z dokumentami i jedna z teczek miała napis adopcja. Nic się nie odzywałam, matka z ojcem wspominali, że chcieli adoptować chłopca, ponieważ moja rodzicielka nie mogła zajść w ciąże i nagle ja się urodziłam. Więc puściłam to w niepamięć, ale po słowach siostry nie wiedziałam, co myśleć. Nie możliwe było to, żeby Kim TaeHyung był moim bratem. Może urodziliśmy się w jednym dniu i roku, ale to nic nie znaczyło.

Piątek Godzina 20:12

Stałam tuż przed sceną razem ze siostrą. Miałam na sobie czarną koszulkę z liczbą 07, granatowe spodenki, converse czarne i skórzaną granatową kurtkę, włosy miałam rozpuszczone i w lekkim nieładzie. Natomiast moja siostra musiała się ubrać jak większość fanek. Bluzka, bluza z imieniem Kookie, na spodniach również i włosy rozpuszczone. Nie chciałam się z nią kłócić, dzisiaj był zbyt wyjątkowy dzień. Uśmiechnęłam się w momencie, kiedy Bangtan Boys pojawili się na scenie. Moim marzeniem było zobaczyć ich na żywo.

Koncert się rozpoczął, ja trafiłam idealnie w miejsce, gdzie stałam naprzeciw J-Hope'a i V-eja. Czułam, że starszy przygląda mi się, a następnie przeniósł wzrok na kolege. TaeHyung zaczął śpiewać, na co uśmiechnęłam się lekko, po chwili wystraszyłam się. Blondyn otworzył oczy i spojrzał wprost na mnie. Zasłoniłam dłońmi usta. Siostra mówiła coś do mnie, ale ja jej nie słyszałam. Mimo że panowała cisza, ponieważ Tae przestał śpiewać i wpatrywał się we mnie jeszcze bardziej przerażony niż ja. Jakieś dziewczyny zaczęły mnie popychać, ale ja pokręciłam gwałtownie głową, odwróciłam się i wybiegłam. KookYe biegła za mną. Krzyczała do mnie, a ja chciałam zniknąć. Zatrzymałam się przed budynkiem i oddychałam głęboko.

- Yuki, co się stało?! - zapytała zdziwiona i przestraszona.

- Miałaś rację - głos mi się załamał.

- Z czym? - podeszła do mnie.

- Że TaeHyung jest moim bratem. Pamiętasz, kiedy bliźniaczki mówiły o swoim przeczuciu i intuicji bliźniaków. Właśnie to poczułam! - łzy spływały po moich policzkach.

- Yuki... - szepnęła.

- Nie ważne, wracaj na koncert. Ja jadę do baru - pomachałam ręką taksówce i wsiadłam.
Musiałam ochłonąć, zostać sama. Nie chciałam jej zostawiać, ale ona rozumiała mnie, że nie radzę sobie z emocjami. W aucie byłam tak roztrzęsiona, że kierowca, który był chyba po dwudziestce, zatrzymał się i usiadł obok mnie. Po dobrej godzinie, ruszył ponownie i kiedy byłam na miejscu, zrezygnował z rachunku.

Westchnęłam i weszłam do baru. Usiadłam w kącie przy barze i odetchnęłam. Lubiłam ten bar szczególnie wtedy, gdy był tu Zico. Tak ten z Block B. Dorabiał sobie po kryjomu jako barman. Podszedł do mnie i już chciał się przywitać, ale złapał mnie za brodę i przyjrzał mi się.

- Płakałaś?! Miałaś iść na koncert Bangtanów - powiedział zdziwiony.

- I byłam... ale... KookYe miała racje... - łkałam cicho.

- Z czym?

Zaczęłam mu wszystko opowiadać, co się stało kilka dni temu i z koncertem dzisiaj. Ten przeszedł do mnie i mnie przytulił, po czym sprawdził na komórce informacje o koncercie.

- „Koncert został niespodziewanie odwołany, ponieważ wokalista TaeHyung musiał zejść ze sceny” - cytował. - „Przepraszamy wszystkich naszych fanów, ale nasz TaeTae niespodziewanie dostał ataku alergii.” Umieścił na Twitterze RapMonster – powiedział.

- Daj mi whiskey - westchnęłam.

- Że też ja ci pozwalam pić - zaśmiał się i wskazał na stolik w kącie, po czym poszedł po trunek.
Usiadłam przy stoliku i czekałam na niego. Przyniósł dwie szklanki i całą butelkę alkoholu. Cicho wtrącił, że dlaczego to on zawsze płaci za alkohol, kiedy razem pijemy. Zaśmiałam się. Dobrze wiedziałam, że JiHo lubił wydawać na mnie każde pieniądze. Byliśmy przyjaciółmi i to najlepszymi od dzieciństwa.

Po kilku dobrych godzinach zapomniałam, co wydarzyło się na koncercie i śmiałam się. Na stole stały, jak i leżały puste butelki po whiskey. W jednej znajdowała się połowa trunku, a szklanki puste. Zico nie wiedział, co mówi, co robi i gdzie jest. Przez chwile zdarzyło się nam zachowywać jak para, nawet mnie pocałował, ale byliśmy pijani, wiec nie miało to teraz znaczenia.
Około godziny czwartej jego przyjaciel zabrał nas do mieszkania JiHo. Zostawił nas. Jego na kanapie, mnie na łóżku w sypialni.

Obudziłam się około dwunastej i czułam ogromny ból głowy. Spojrzałam na swoją komórkę. KookYe, KookYe, KookYe, Umma, Umma, Umma, Appa, Appa...te nazwy powtarzały się w nieskończoność. Westchnęłam i poszłam do kuchni. Blondyn już nie spał, uśmiechnął się, widząc mnie i podał mi szklankę wody i tabletki przeciw bólowe. Wzięłam wszystko grzecznie i usiadłam na blacie.

- Kiedy wstałeś? - zapytałam.

- Godzinę temu - podał mi kanapkę, którą od razy zaczęłam jeść. - Dam ci jakąś koszulkę na zmianę i możesz iść wziąć prysznic.

- Moja szafa jest wypełniona do połowy twoimi ciuchami - powiedziałam z pełną buzią.

- Zjedz, za nim powiesz! - oburzył się.

- Okey... - mruknęłam i zjadłam grzecznie.

Kiedy jeszcze jadłam, JiHo przyniósł mi koszulkę i poszedł do salonu. Ja po posiłku poszłam do łazienki, wzięłam prysznic i wysuszyłam włosy. Miałam szczęście, że blondyn ma takie rzeczy. Po wyjściu z łazienki poczułam się w miarę dobrze.

Woo zabrał z szafki swoje kluczyki i wyszliśmy z mieszkania, udając się na parking podziemny. Skąd Zico zabrał mnie swoim samochodem do domu.

Kiedy przekroczyłam próg domu, zaczęło się. Moja matka zaczęła swoje kazania. Nie mogłam tego znieść, za długo zachowywała się jak tyran.

- MAM KURWA DWADZIEŚCIA LAT! POSZŁAM SIĘ NAPIĆ Z PRZYJACIELEM DO BARU, PONIEWAŻ DOWIEDZIAŁAM SIĘ, ŻE JESTEM ADOPTOWANA! KIEDY MI TO CHCIAŁAŚ POWIEDZIEĆ?! - krzyczałam. - DLACZEGO NIC MI NIE MÓWIŁAŚ PRZEZ TE DWADZIEŚCIA LAT?!

Widziałam, że matka zmieszała się i usiadła w fotelu. Z góry zbiegła szatynka i od razu mnie przytuliła. Po chwili obie usiadłyśmy na kanapie, po czym matka zaczęła opowiadać, jak to było.

Zawsze chcieliśmy mieć córkę. Staraliśmy się od lat, w końcu po czterech latach zdecydowaliśmy się na adopcje. Kiedy przyszliśmy do ośrodka już po dziecko, zobaczyłam Ciebie w łóżeczku i wzięłam na ręce. Powiedziałam, że chce Ciebie zabrać. Wtedy kobieta, która tam pracowała, powiedziała, że nie masz imienia. Spojrzałam za okno, za którym padał śnieg. Razem z mężem daliśmy ci imię. Jednak po trzech tygodniach dowiedziałam się, że jestem w ciąży i pół roku później urodziła się KookYe. Cieszyłam się, że mam was obie. Chociaż wychowanie było naprawdę trudne.

- To znaczy, że moje urodzenie się w piątym miesiącu było kłamstwem? - zapytała niepewnie szatynka, ściskają moją dłoń.

- Tak... - odparła.

Nie wiedziałam, co teraz powinnam zrobić, powiedzieć. Przygniatało mnie to. Wstałam i bez słowa poszłam do pokoju. Zamknęłam go na klucz, usiadłam na łóżku i włożyłam swoje słuchawki. Położyłam się na plecach i wpatrywałam w sufit. Westchnęłam i spojrzałam na telefon. Weszłam na Twittera i wyskoczył mi wpis TaeHyung'a.

Szukam dziewczyny, która podczas ostatniego koncertu stała w pierwszym rzędzie, a potem zniknęła.

Westchnęłam i wyłączyłam to. Położyłam się normalnie i zasnęłam, wsłuchując się w piosenkę Be Mine.

Przez dwa dni siedziałam w pokoju, nic nie jedząc. W końcu moja przyrodnia siostra zadzwoniła do JiHo, który od razu przyjechał. Opuścił swój zespół w połowie treningu. Nie lubiłam, kiedy tak robił. Kiedy wpuściłam go do pokoju, od razu dał mi pstryczek w czoło i kazał zjeść poniedziałkowy obiad. Długo się opierałam, ale w końcu zjadłam. Długo rozmawialiśmy, aż do wieczora. Musiał wrócić do domu, jutro nie mógł już opuścić treningu. Sama mu zabroniłam.

Wtorek, godzina 16:33

Wracałam właśnie z księgarni, w której miałam do odebrania książki, które zamówiłam. Podziękowałam kasjerce i chciałam już wychodzić, kiedy to przy drzwiach stał TaeHyung z J-Hopem. Czym prędzej pobiegłam za regały i spoglądałam na nich. Nie zauważyli mnie, więc wyszli. Dopiero po chwili dopadły mnie wyrzuty sumienia, ponieważ on też musi znać prawdę.