Little sister #2

 IMPOSSIBLE.

Hoseok.

Leżałem na kanapie i wpatrywałem się w sufit. Byłem zły na lidera, który zostawił mnie w dormie. Owszem zrobiłem mu mały dowcip, wysypując na niego wiadro pełne kostek lodu. Był tak wściekły, że zabronił mi pomagać w poszukiwaniu dziewczyny z koncertu, która była niesamowicie podobna do Tae. Kiedy ją zobaczyłem, nie mogłem uwierzyć, że Tae mógł mieć siostrę bliźniaczkę i nic nie powiedział, ale jego zachowanie świadczyło o jednym. Sam był przerażony podobieństwem nieznajomej fanki do niego. Miał pecha, ponieważ jego rodzice byli w podróży do Japonii i nie zamierzali wrócić w ciągu najbliższych dwóch dni.

Zacząłem się wiercić na kanapie i marudzić, kiedy usłyszałem pukanie do drzwi. Podniosłem się i ziewnąłem. Byłem okropnie leniwy, kiedy się nudziłem, jeszcze ten pieprzony Destruktor zabrał mi pamięć z konsoli i zostawił pustą. Westchnąłem. Myślałem, że kolejne fanki przyszły do nas, ale kiedy otwarłem drzwi, głos utkwił mi w gardle.

- Przepraszam... zastałam może TaeHyung'a? - zapytała cicho.

Tuż przede mną stała bliźniaczka Tae. Miała na sobie biały top, kurtkę dżinsową i szarą spódniczkę. Długie czarne włosy, oczy identyczne co Kim i na dodatek podobne rysy twarzy.

Potrząsnąłem głową i wziąłem się w garść.

- Niestety, ale Tae nie ma. Możesz poczekać na niego w środku - złapałem ją za nadgarstek i wciągnąłem do środka.

Upewniłem się, że nikogo tam nie było i zamknąłem drzwi. Posadziłem gościa na kanapie i spojrzałem na jej słodką twarz.

- Napijesz się czegoś? Kawy, herbaty, soku, coli? - zapytałem.

- Może być cola - mruknęła, ewidentnie zmieszana tym, że znajduje się w takim miejscu.

- Zaraz przyniosę – oznajmiłem.

Pobiegłem do kuchni i wyciągnąłem z lodówki napój. Nalałem do szklanki ciecz, a drugą ręką napisałem wiadomość do V. Wróciłem do salonu. Podałem brunetce szklankę, którą wzięła oburącz i podziękowała.

- Możesz mi zdradzić swoje imię? Nie wiem, jak mam sie do ciebie zwracać - podrapałem się nerwowo w tył głowy.

- Jestem Yuki... Lee YuKi - szepnęła.

Zauważyłem, że się waha. Widocznie bała się miejsca, gdzie mieszkają jej idole. Wiedziałem, że nie musiałem się przedstawiać, więc od razu przeszedłem do tematu.

- Jesteś siostrą TaeHyung'a, więc czuj się tutaj swobodnie. Traktuj nas jak zwykłych ludzi, nie idoli. Jesteśmy przecież normalnymi facetami, którzy żyją w taki, a nie w inny sposób. Zrozumiałaś? - zapytałem.

- Ne... Oppa... - mruknęła.

- Tak szczerze. Dlaczego poszłaś na koncert naszego zespołu? - zapytałem z ciekawości.

- Moja siostra, raczej przyrodnia siostra jest ogromną fanką Kookie'go - uśmiechnęła się lekko.

- A ty kogo lubisz? - przysunąłem się bliżej, ale ona odsunęła się.

- NamJoon'a - widziałem, że skłamała.

- Kłamstwo - powiedziałem melodyjnie.

- Nie wygram z tobą, co nie? - opuściła lekko głowę.

- Tae i... - myślała nad czymś. - i... Oppe - spojrzała na mnie.

Poczułem dziwne ukłucie w sercu i zaśmiałem się cicho. Yuki napiła się coli i bawiła pustą szklanką. Wstałem z kanapy i udałem się do kuchni, z której przyniosłem butelkę coli i ponownie napełniłem jej szklankę.

- Znasz może grę Need for Speed? - zapytałem.

- Czy znam? Uwielbiam - uśmiechnęła się normalnie, ale niezwykle uroczo.

- Zagramy? - zaproponowałem.

Przytaknęła cicho. Wstałem z kanapy i usiadłem na ziemi przed telewizorem. Włączyłem telewizor i uruchomiłem odpowiednią grę. Lee usiadła obok mnie i uśmiechała się. Podałem jej pada i zabrałem swój.

Przez najbliższe godziny graliśmy i wydurnialiśmy się, zapominając o tym, kim jest i na kogo czekamy. Butelka coli była już pusta, a dziewczyna musiała iść do łazienki. Zaprowadziłem ją do pomieszczenia i wróciłem posprzątać w salonie. Przyniosłem butelkę soku i postawiłem na stoliku. Również zabrałem chrupki z szafki, które przesypałem do miski. Kiedy brunetka wróciła, usiadła na kanapie i zdawała się być śpiąca.

- Zdejmij buty i połóż się. Zaraz mi zaśniesz - uśmiechnąłem się.

- Dobrze - mruknęła i usiadła obok.

Usłyszeliśmy trzask drzwi i kroki jednej osoby.

- HYUNG?! Co jest tak ważne, że miałem przyjść natychmiast?! - wrzeszczał TaeHyung.

Podniosłem się gwałtownie z kanapy i pobiegłem do drzwi, ale blondyn juz stał w progu.

- Więc? Co jest tak ważne... - przerwałem mu, wskazując na dziewczynę.

TaeHyung

Zatkało mnie. Dziewczyna sama przyszła do miejsca, w którym mieszkałem. Wiązała właśnie sznurowadła, oczywiście pomyślałem, że ona i Hoseok mogli coś, ale szybko odrzuciłem tą myśl.
Słysząc, że reszta zespołu wraca, podeszłem do niej, złapałem za nadgarstek i zaciągnąłem do pokoju.

Posadziłem brunetkę na łóżku, a sam usiadłem na krześle przy biurku. Długo panowała cisza, w końcu musiałem ją przerwać, ponieważ dziewczyna ewidentnie się bała.

- Dlaczego wtedy uciekłaś? Gdzie w ogóle poszłaś? - zapytałem, ale zmieszałem się. - Jak masz na imię?

- Nazywam się YuKi. Lee YuKi. Kilka dni temu moja siostra, przybrana siostra powiedziała, że jesteśmy podobni. Nie zauważyłam jej. Jednak wtedy, na koncercie... wszystko do mnie dotarło... - opuściła głowę. - Jestem osobą nieradzącą sobie z emocjami. Jeszcze tyle ludzi naskoczyło na mnie, że pojechałam do baru, gdzie pracuje mój przyjaciel, upiłam się z nim i wróciłam do domu następnego dnia - mówiła powoli.

- Co powiedziała twoja matka? - zapytałem.

- Przyznała się do mojej adopcji, jednak nic nie powiedziała o moich prawdziwych rodzicach, raczej ja nie chciałam więcej na tamten moment usłyszeć - łzy zaczęły spływać po jej policzkach.

Usiadłem obok niej i przytuliłem.

- Nie płacz, przecież wszystko się ułoży - pocieszałem ją.

Uspokojenie jej trochę mi zajęło. Spojrzałem za okno i zrozumiałem, że nie może iść do domu o tej porze.

- Moi rodzice wrócą dopiero wieczorem. Możemy iść rano do twojej matki. Co ty na to? - zaproponowałem.

- Nie chce dzisiaj wracać domu, ale muszę... - mruknęła.

- Nigdzie nie idziesz, zostajesz tutaj...

- Ale... - przerwała mi.

- Nie chce słyszeć, żadnego „ale”! - zezłościłem się.

Widząc, że się wystraszyła, westchnąłem i przytuliłem ją.

- Przepraszam. Ostatnio często się denerwuje. Ale tak czy siak. Zostajesz tutaj - powiedziałem poważnie.

- Niech będzie.
 

Hoseok

Martwiłem się o Yuki. Słyszeliśmy wszyscy, jak Tae podniósł głos. Chciałem tam wejść i im przeszkodzić, ale lider zabronił mi. Musiałem czekać jak inni.

Ucieszyłem się, kiedy wyszła z TaeHyung'iem, chowając się za nim. Musiałem ukryć radość, chociaż ja tam ze wszystkiego się cieszyłem.

- NamJoon, czy Yuki mogłaby zostać na noc? Jest późno, a nie chce, żeby moja dopiero co poznana siostra bliźniaczka zgubiła się lub coś gorszego - powiedział pewnie.

- Nie ma sprawy. Wiem, że nie musimy się przedstawiać, gdyż znasz nas. Tylko gdzie będzie spać? - zapytał NamJoon.

- Będzie spała w moim łóżku. Ja będę spał na kanapie – odpowiedział.

- To znaczy, że będę dzielić z nią pokój? - wtrąciłem.

- Tak, ale będę zaglądać do was, żebyś nic jej nie zrobił – prychnął.

Wiedziałem, że tego nie zrobi. Tylko tak mówił, a w rzeczywistości mi ufał. Przytaknąłem i poszedłem do kuchni.

Kiedy się położyłem do łóżka, odwróciłem się do ściany, żeby nie krępować jej. Usnąłem szybko, jednak po jakimś czasie się obudziłem. Odwróciłem się w jej stronę. Nie spała. Siedziała, tuląc poduszkę i patrzyła w okno. Była smutna i wystraszona. Wstałem i przeszedłem na jej łóżko. Spojrzała na mnie zdziwiona. Wsunąłem nogi pod pościel i położyłem poduszkę na swoich udach. Następnie położyłem ostrożnie jej głowę na poduszce i głaskałem delikatnie jej włosy.

- Kiedy byłam w gimnazjum... pewne bliźniaczki znęcały się nade mną, ponieważ byłam sama. Zostawiały na mnie nie tylko siniaki, ale blizny na mojej psychice... Raz na wycieczce szkolnej, zostawiły mnie na noc w jakieś szopie. Od tamtej pory, boje się spać w obcym miejscu... - szeptała cicho.

- Spokojnie. Teraz już nikt cię nie skrzywdzi - uśmiechnąłem się.

Powiedziałem szczerze, że nikt jej nie skrzywdzi. Chciałem ją chronić. Zrzuciłem to na to, że jest moją fanką i chyba tak było. Kiedy spojrzałem na nią, już spała. Gładziłem jej włosy do czasu, aż sam nie zasnąłem.